W wierszu Herberta bohaterem jest ten sam, a jednocześnie inny Prometeusz. Minęło kilkadziesiąt lat. Prometeusz ma żonę (nie ma syna, nie będzie miał więc w domu buntownika). Prometeusz obrósł w dostatek – mieszka wygodnie, nawet luksusowo, wtopił się w miejscową elitę. Pytanie: Czy Prometeusz z wiersza Herberta zbuntował by się, czy wystąpił by przeciwko Bogom , przeciwko losowi? Wszystko wskazuje na to, że nie bowiem:

- jest to człowiek stary, a bunt jest przywilejem młodości.

- żałowałby tego, co ma (dostatku i pozycji społecznej)

- jest leniwy i wygodny.

- z doświadczenia wie, że dobrodziejstwa są często dwu wartościowe, tak jak jego ogień: morze buzować na kominku, może spalić miasto.

- możliwe, że jest cyniczny na tyle, iż wie, że już przeszedł do historii, więc poco więcej trudu.

Ale śmieje się cicho, widocznie świat w którym żyje nie jest tym najwspanialszym.

Świat zmieniają szaleńcy i buntownicy, Ci, którzy wszystko stawiają na jedną kartę, nie zmienią świata ludzie wyrachowani, którzy kalkulują co się opłąca.